 |
|
Als praktijkoefening van een stottertherapie ben ik gaan vertellen over mijn beperking bij kleine groepen tweedejaars studenten Logopedie van de Hogeschool Arnhem-Nijmegen (HAN). De aantallen studenten en de lokalen werden al snel groter. Uiteindelijk gaf ik een paar keer per jaar een gastcollege in de grote collegezaal voor groepen van circa 80 personen. Ik doe dit nog steeds waarbij het ook voorkomt dat een college volledig in het Duits of in het Engels moet worden gegeven. |
|
Ik genoot van de aandacht en van het presenteren. Ik had het gevoel dat ik meer kon doen met het geven van presentaties en dat ik dit professioneler zou kunnen maken. Een terugkerend element in mijn verhaal is telkens dat je respect afdwingt als je actief en open je beperking bespreekbaar maakt. Het toont je kracht, volwassenheid en zelfreflectie. Hierdoor laat je een positieve en onderscheidende indruk achter. Deze strategie om een beperking om te buigen tot een onderscheidende kracht is toepasbaar op vele andere beperkingen en handicaps. De boodschap zal een veel groter publiek kunnen aanspreken.. |
|
 |
|